Vindu 14: Pepperkaker

I dag kunne jeg konstatere at småkakene på Sandom er i boks – takket være frivillige! Bortsett fra pepperkakene…

Hvorfor tenker jeg at de må være med?

Jeg tror det er fordi de var eksotiske i Japan – tenk bare: Pepperkaker! Folk sperra øynene opp når de hørte navnet oversatt til japansk. Så dette var en favoritt på bakekurs før jul, og som innslag på kjærlighetsmåltidet vi feira jul med i kirka. Jeg ga også naboene i blokka en pose pepperkaker og et julekort som hilsen. Jula var ei fin tid for å bli kjent!

Og så kunne barna være med og lage figurer så mye de ville. En gang laget vi hull i dem før de ble stekt, for å kunne sette sløyfe på og bruke dem som gave på barnefest før jul.

Og mens kirkerommet fyltes av herlig duft satte vi oss rundt bordet og snakka om hva jula er.

Bildet er fra min siste jul i Japan, som ble preget av ei stor sorg: Ei av de søkende som er med og baker her, døde av en overdose med piller bare ei uke før jul. Kanskje var det et uhell, kanskje tok hun sitt eget liv.

Og kanskje er det også det pepperkakene minner meg om?

Å ikke kunne strekke til overfor dem en har fått ansvar for.

Men tiden gjør også minnene myke – bare et streif av vemod når bildet dukker opp.

Og jeg kan overlate det til Ham som kjenner alt.

クリスマスの小クッキーはほとんど出来ていますーペパークッキー以外に。

日本にいたときは、このこしょクッキーをいつも作りました。お菓子教室にも、教会のクリスマスにも。そして、近所の方のクリスマス・挨拶にも。

このクッキーは、子供たちのにんきものだった。いろいろな形は出来ますね。焼く前に穴をあければ赤いりっぼんもつけられます。そうすると最高の子供クリスマス・プレゼントです。

クッキーの香りが漂っていく部屋のテーブルを囲んでクリスマスの話もします。。

この写真は私が日本にいた最後のクリスマスにとりました。このクリスマスには、悲しいことがありました。一緒にクッキーを作ってくれた求道者の女性がクリスマスの一週間前になくなりました。自殺か、事故かは、はっきりわかりませんが。

ぺぱー・クッキーを作ると、彼女のことを思い出します。自分が足りなかったことも。

しかし、時間がたつにつれて悲しみもやわらかくなってきます。写真を見るときだけ、思い出に触れる。

そして、すべてを知ってくださる神様にすべてをゆだねます。