kom berre nærare
eit steg til ut på djupet
det er på overflata
det stormar
mine djup er prega
av stor ro
når vatnet er heilt roleg er det ikkje vatnet eg ser, berre skog og himmel
vatnet synest ikkje
å vera den som avspeglar Deg utan å synast
når vinden kruser overflata vert avspeglinga forstyrra
berre djupet er roleg
slik er eg i Deg
vind og stille
1 kommentar:
Så flott dikt, og fin natur. Fine bilder i innlegget ditt under her også. :) God sommer!
Legg inn en kommentar